Fobia społeczna

Dla osoby doświadczającej lęku społecznego każda sytuacja związana z kontaktem z innymi ludźmi jest źródłem niepokoju i lęku. Bycie obserwowanym przez inne osoby wywołuje u niej duży dyskomfort, napięcie i powoduje, że wykonuje ona wówczas zadania znacznie poniżej poziomu swoich możliwości. Staje się to szczególnie wyraźne w okolicznościach ekspozycji społecznej, np. podczas wystąpień publicznych (nawet przed kilkoma osobami), kiedy taka osoba odczuwa wręcz paraliżujący lęk. Czasem nawet zwykłe spotkania ze znajomymi są dla osoby dotkniętej fobią społeczną sytuacją stresującą, a załatwienie prostych spraw np. w urzędzie staje się ogromnym wyzwaniem.

Przyczyną takich trudności jest ciągła obawa przed byciem negatywnie ocenianym i lęk przed ośmieszeniem, kompromitacją i odrzuceniem przez innych ludzi. Dodatkowo pojawiają się objawy somatyczne, takie jak intensywne pocenie się, czerwienienie, drżenie, duszności, przyspieszone bicie serca, które wtórnie pogłębiają lęk (np. z obawy, że ktoś zauważy zaczerwienienie lub pocenie się). W obecności innych ludzi nie potrafią się czuć swobodnie, nadmiernie kontrolują swoje zachowanie i w efekcie mogą być odbierane jako poważne, bardzo opanowane, ale i niepewne siebie.

Fobia społeczna jest jednym z najczęściej występujących problemów psychicznych, bywa mylona z nieśmiałością lub introwersją, jednak nie jest tym samym. Osoby nią dotknięte unikają sytuacji społecznych z powodu lęku i przykrych objawów, a nie dlatego, że przebywanie w samotności im odpowiada. Wycofanie z relacji społecznych i liczne utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu, np. zawodowym, są dla nich źródłem cierpienia.

Dobre efekty w łagodzeniu objawów lęku społecznego przynosi psychoterapia poznawczo-behawioralna, czasem może być wspomagana farmakologicznie. Przy odpowiednim nakładzie pracy i cierpliwości nawet z bardzo silną fobią społeczną można wygrać i cieszyć się takim życiem, jakiego naprawdę pragniemy.